CZASOWNIKI (LOS VERBOS)

W języku hiszpańskim wyróżniamy 3 grupy czasowników. Czasowniki kończące się na –ar, -er, -ir.

-AR (hablar, datar, explotar, matar)

-ER (comer, beber, perder, saber)

-IR (vivir, fingir, vestir, abrir, dividir)

Czasowniki regularne odmieniają się poprzez odrzucenie końcówki czasownika, pozostawienie tematu i dodanie odmienionej końcówki w odpowiednim czasie. Dla przykładu czasownik w czasie teraźniejszym odmieniamy według poniższego schematu:

Np. Yo hablo en tres idiomas: polaco, inglés y español. Mówię w trzech językach: polskim, angielskim i hiszpańskim.

Istnieje wiele czasowników nieregularnych (tzw. z obocznościami). Wyróżniamy następujące typy oboczności:

WAŻNE! Należy jednak pamiętać, że oboczności występują we wszystkich osobach za wyjątkiem pierwszej i drugiej osoby liczby mnogiej. Wtedy zachowuje regularną odmianę.

Np. No puedo ir contigo porque estoy muy ocupada. - Nie mogę iść z Tobą, bo jestem bardzo zajęta.

Ellos quieren que vayas con su hija al cine. - Oni chcą, żebyś poszedł z ich córką do kina.

Poza tym występuje spora ilość czasowników zwrotnych.

Czasowniki zwrotne (czasownik + partykuła „se”) odmieniają się przez wszystkie osoby. „Se”  możemy tłumaczyć na język polski jako „się”. Warto jednak pamiętać, że o ile w języku polskim partykuła ta jest nieodmienna tak w języku hiszpańskim odmienia się przez wszystkie osoby. Część zwrotna zawsze występuje przed czasownikiem i pisze się ją oddzielnie. Wyjątek stanowią formy bezokolicznika w zdaniu - wtedy część zwrotna występuje po czasowniku i jest pisana łącznie.

Np. LLAMAR-SE (nazywać się)

Przykłady:

Cada día me levanto a las seis. - Każdego dnia wstaję o szóstej.

Ale: Cada día me gustaría levantarme a las seis. - Każdego dnia chciałbym wstawać o szóstej.